Ses Spektrumu Nedir?

Ses spektrumu, insanların duyabildiği ses frekans aralığıdır ve 20Hz ila 20.000Hz’e kadar uzanır. Bu frekans aralığı kendi içinde 7’ye bölünmüş şekildedir ve her 7 bölüm ses üzerinde farklı bir etkiye sahiptir.

Bu 7 bölüm:

Sub-Bass
Bass
Low Midrange
Midrange
Upper Midrange
High End
Supersonic

Sub-Bass: 20Hz – 60Hz

Sub-Bass çoğu kayıt sırasında ilk kullanılan düşük frekansları sağlar.

Bu aralıkta üretilen Sub-Bass genellikle duyulmaktan daha çok hissedilir. Birkaç tane bas ağırlıklı enstrüman dışında, birçok enstrümanın bu frekans aralığına girmesi zordur. Örneğin, en düşük erişilebilir perdesi 41 Hz olan bas gitar gibi. Yüksek kaliteli bir hoparlörünüz yoksa bu seviyeler üzerinde herhangi bir EQ ayarı yapmamanızı tavsiye ederiz. Sub-bas aralığına çok fazla boost, sesi aşırı güçlü yapabilirken, çok fazla düşürülmesi sesi zayıflatır ve inceltir.

50Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

Bass: 60Hz – 250Hz

Bas aralığı sesin ne kadar kalın veya ne kadar ince olduğunu belirler. Ritimin temel notaları bu alanda yoğunlaşır. Modern müzik parçalarındaki çoğu Bas sinyali genellikle 90-200Hz civarında yer alır. 250Hz civarındaki frekanslar ise Bas’ın etkisini azaltmadan sıcaklık hissi katabilir. Bas bölgesinde çok fazla boost, müzik sesini bozabilir.

100Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

Low Midrange: 250Hz – 500Hz

Low Midrange aralığı, çoğu enstrümanın düşük dereceli harmoniklerini içerir ve genellikle Bas’ın en ince aralığı olarak görülür. Bir sinyali 300Hz civarında arttırmak, basa ve alt tınılı enstrümanlara netlik katar. 500 Hz civarında fazla bir artış, daha yüksek frekansta çalan enstrümanların boğuk çalmasına neden olabilir. Bu bölgedeki aşırı enerji nedeniyle birçok şarkının bulanık çalınabilme ihtimaline karşı dikkatli olun.

300Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

Midrange: 500Hz – 2.000Hz

Midrange aralığı, bir enstrüman veya vokalin mikste ne kadar öne çıktığını belirler. 1000Hz civarında bir boost, enstrümanlara horn tipinde bir ses verebilir. Bu aralıktaki aşırılık kulağa çok tiz gelebilir ve kulak rahatsızlığı verebilir. Bu alanda herhangi bir EQ ayarı yapılıyorsa özellikle vokallerde çok dikkatli olun. Kulaklarımız, insan sesinin nasıl duyulduğuna karşı ekstra hassastır.

1.000Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

Upper Midrange: 2.000Hz – 4.000Hz

Kulaklarımız Upper Midrange frekanslarında son derece hassastır ve burada en ufak bir artış, sesin tınısında büyük bir değişikliğe neden olabilir. Upper Midrange, vurmalı çalgılara ve ritim enstrümanlarının seslerini içerir. Bu aralık seviyesi arttırılırsa ses daha da öne çıkar. 3kHz’den daha fazla bir artış, dinleme yorgunluğuna neden olabilir. Vokallerin en belirgin olduğu aralık bu aralıktır, bu sebeple Midrange’deki gibi bu frekans aralığında da EQ ayarı yaparken dikkatli olmakta fayda var.

3.000Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

High End: 4.000Hz – 6.000Hz

High End aralığı, sesin berraklığı ve tanımından sorumludur. Bu aralık, çoğu ev stereo sisteminin treble control merkezinde yer alır. Bu aralıktaki aşırı artış, rahatsız edici, sert bir ses neden olabilir. Bu aralıktaki sesleri biraz kesmek, sesi daha geniş ve şeffaf hale getirir.

5.000Hz’de bir sinüs dalgası örneği.

Supersonic: 6.000Hz – 20.000Hz

Supersonic frekans aralığı tamamen harmoniklerden oluşur ve sesin ışıltısı ve havasından sorumludur. 12kHz civarında yapılan bir artış, kaydın daha yüksek kaliteli (Hi-Fi) bir sese sahip olmasını sağlar. Bu bölgede aşırı artış yaparken dikkatli olmalısınız, çünkü bu arka plan gürültüsü hissi belirginleştirilebilir ve kulak yorgunluğuna neden olabilir.

10.000Hz’de bir sinüs dalgası örneği.